วันศุกร์ที่ 29 สิงหาคม พ.ศ. 2557
ขั้นตอนการเเก้ปัญหาด้วยคอมพิวเตอร์
แต่ผู้แก้ปัญหามักจะมองข้ามไปจุดประสงค์ของขั้นตอนนี้ คือการทำความเข้าใจกับปัญหาเพื่อแยกให้ออกว่าข้อมูลที่กำหนดมาในปัญหาหรือเงื่อนไขของปัญหาคืออะไร อีกทั้งวิธีการที่ใช้ประมวลผลอ่านต่อhttps://sites.google.com/site/suaputkar/khan-txn-kar-kae-payha-dwy-khxmphiwtexr
การใช้คอมพิวเตอร์เเก้ปัญหา
การบริหารการศึกษาเป็นเรื่องที่มีความจำเป็นอย่างยิ่งทางด้านการศึกษามีวิชาจำนวนมากที่เปิดให้นักศึกษาเลือกเรียนตาม ผู้บริหารการศึกษาจึงมีความจำเป็นที่จะต้องทราบข้อมูลต่างๆอ่านต่อ https://sites.google.com/site/armonrat123/kar-chi-khxmphiwtexr-kae-payha
กระบวนการเทคโนโลยีสารสนเทศ
ขั้นตอนการแก้ปัญหาหรือตอบสนองต่อความต้องการซึ่งจะก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงจากทรัพยากรให้เป็นผลผลิตหรือผลลัพธ์ระบบเทคโนโลยีประกอบด้วยกระบวนการเทคโนโลยีอ่านต่อhttps://sites.google.com/site/krabwnkarthekhnoloyi/home
มารยาท ระเบียบ เเละข้อบังคับในการใช้อินเทอร์เน็ต
การใช้อินเตอร์เน็ตแต่ละคนอาจจะใช้งานมีจุดประสงค์ที่แตกต่างกันบางคนอาจจะส่งไปรษณีย์อิเลคทรอนิกส์ อ่านข้าวได้ ติดต่อสื่อสาร ค้นหาข้อมูล ผู้ใช้งานอินเตอร์เน็ตจึงควรจะเรียนรู้มารยาทการใช้อ่านต่อhttp://dek-dee.blogspot.com/2011/09/6.html
คุณธรรมเเละจริยธรรมในการใช้อินเทอร์เน็ต
การทำงานอินเทอร์เน็ตอย่างสร้างสรรค์และเกิดประโยชน์จะทำให้สังคมอินเทอร์เน็ตอย่างสร้างสรรค์และน่าใช่กิจกรรมบางอย่างที่ไม่ควรปฏิบัติจะต้องหลีกเลี่ยงนักเรียนควรปฏิบัติตามกฎกติกามารยาทอ่านต่อhttp://linblog21.blogspot.com/
การใช้บริการต่างๆบนอินเทอร์เน็ต
เวิลด์ไวด์เว็บ หรือเครือข่ายใยแมงมุม เหตุที่เรียกชื่อนี้เพราะว่าเป็นลักษณะของการเชื่อมโยงข้อมูล จากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่งเรื่อยๆ เวิลด์ไวด์เว็บ เป็นบริการที่ได้รับความนิยมมากที่สุดอ่านต่อhttp://www.l3nr.org/posts/320810
การเชื่อมต่อกับอินเทอร์เน็ต
วิธีการเชื่อมต่อแบบนี้เป็นวิธีที่ทรงประสิทธิภาพที่สุด แต่เป็นวิธีที่เสียค่าใช้จ่ายแพงที่สุดขนาดใหญ่เพราะมีงบประมาณมากพอ การเชื่อมต่อแบบนี้อ่านต่อhttp://www.thaiwbi.com/course/Internet_Connect/
วันพฤหัสบดีที่ 28 สิงหาคม พ.ศ. 2557
การทำงานของอินเทอร์เน็ต
การสื่อสารข้อมูลด้วยคอมพิวเตอร์จะมีโปรโตคอล ซึ่งเป็นระเบียบวิธีการสื่อสารที่เป็นมาตรฐานของการเชื่อมต่อกำหนดไว้โปรโตคอลที่เป็นมาตรฐานสำหรับการเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ต อ่านต่อhttp://pangrum4.blogspot.com/2012/11/blog-post.html
ความหมายเเละพัฒนาการของอินเทอร์เน็ต
อินเทอร์เน็ต หมายถึง เครือข่ายของระบบเครือข่ายคอมพิวเตอร์ต่าง ๆ ที่เชื่อมโยงกันเป็นระบบเครือข่ายขนาดใหญ่ ที่เครื่องคอมพิวเตอร์ทุกเครื่องสามารถติดต่อสื่อสารถึงกันได้ทั่วโลก อ่านต่อhttp://www.thaigoodview.com/node/71648
วันอังคารที่ 19 สิงหาคม พ.ศ. 2557
วันเเม่
(เรียงความวันแม่) ภาพทุ่งนากว้างสีเขียวผืนใหญ่กำลังจะหายไป ยามอาทิตย์อัสดงลาลับขอบฟ้า ชาวนาเริ่มกลับจากท้องนาเพื่อจะพักผ่อนเอาแรง ท้องฟ้าเริ่มถูกปกคลุมด้วยความสลั่วๆ และไอหมอกยามเย็นที่ลอยอ้อยอิ่งและเคลื่อนผ่านไปอย่างช้าๆ สายลมหนาวนิดๆพัดมาแผ่วๆ มาเป็นระลอกๆ ทิวไม้ลู่ตามแรงลมเป็นระยะๆ แสงแห่งดวงจันทร์สาดส่องไปตามทิวเขาป่าไม้ที่ไกลออกไป ในฤดูแห่งเหมันต์ ภาพชีวิตของสังคมชนบทได้เริ่มต้นขึ้น น้ำเสียงที่ไพเราะอ่อนหวานของมารดาผู้เต็มเปี่ยมไปด้วยความโอบอ้อมอารีในตัวของบุตรชายอย่างหาที่เปรียบมิได้
“โอ้...อย่าร้องนะ...อย่าร้องนะ...แม่มาแล้ว” เสียงของหญิงวัยกลางคนรูปร่างผอมบาง ร้องเรียกบอกลูกน้อยด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความรัก “แม่อยู่นี้แล้วนะลูก... อ่ะ.. กินนมนะคนดี” หญิงรูปร่างวัยกลางคนนี้กำลังให้นมแก่ลูกน้อยของเธอที่กำลังร้องไห้
“ให้นมลูกอยู่หรอ แม่บัว” เสียงยายนวลเพื่อนบ้านของแม่บัวร้องถาม พร้อมกับเดินเข้ามานั่งข้างๆ “น่ารักน่าชังจังเลย...หลานน้อย...” ยายนวลพูดพลางใช้มือจับที่แก้มของน้องกล้า ด้วยทางที่บ่งบอกถึงความเอ็นดูในตัวของน้องกล้าอย่างมาก
“น้องกล้าอายุได้กี่เดือนแล้วหรอ”
“หกเดือนเองจ๊ะ”
“ฉันว่ายายบัวโชคดีมากเลยนะ...ที่มีลูกชาย เผื่อว่าเวลาที่เขาโตขึ้นจะได้ดูแลเรายามเจ็บไข้ได้ป่วยได้...”
“ฉันก็ขอให้เป็นอย่างนั้นเถิด..
วันพฤหัสบดีที่ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2557
ไดอารี่กับความทรงจำของวันวาน
ไดอารี่กับความทรงจำของวันวาน
ตั้งเเต่จำความได้ ตอนอนุบาล1 อยู่โรงเรียนอนุบาลสมุทรสงคราม ตอนนั้นเข้ามาเเรกๆก็เอ๋อๆตัดผมสั้น เเต่งตัวสะอาดเรียบร้อยตอนอยู่อนุบาล1ต้องพบเเปรงสีฟันมาโรงเรียน พบที่นอนมาก็เจออาจาร์ย2คนเป็นอาจาร์ยประจำชั้นอนุบาล1/4 ก็วันเเรกก็อายเจอเพื่อนมากทำตัวไม่ถูกเเล้วเพื่อนก็มาคุยสนิทสนมตอนนั้นรักเพื่อนมากไปไหนต้องไปด้วยกันนอนก็นอนข้างๆกัน พอใกล้ปิดเทอมต่างคนต่างร้องไห้ว่าอนุบาล2จะเจอกันไหม พอขึ้นอนุบาล2ก็ได้เจอกันอีกเราอยู่อนุบาล2/4 ก็เหมือนเดิมเเต่เเค่เปลี่ยนอาจาร์ยใหม่ก็ดุขึ้นหน่อยเเต่เราก็ทำตามระเบียบของโรงเรียน เเม่ก็มาส่งทุกเช้าตอนนั้นเราก็เริ่มเล่นที่สนามเด็กเล่นเเละสนุกมากเครื่องเล่นมากมาย เเล้วก็กลับมานอน พอใกล้ๆปิดเทอมเราก็จะขึ้น ป.1เเละมันเป่นช่วงเวลาที่เร็วมากเเต่ก็จำความทรงจำมาถึงทุกวันนี้ พอป.1 ก็ต้องซื้อเสื้อผ้าใหม่ก็เริ่มเขียนตัวหนังสือก็เขียนไม่ค่อยเป็นอาจาร์ยก็สอนต่างคนต่างตื่นเต้น ดีใจที่พอเขียนหนังสือเป็นพอประมาณกลางเดือนก็เริ่มไปทัศนศึกษาดอนหอยหลอดกับท้องฟ้าจำลอง อาจาร์ยก็บอกว่าดอนหอยหลอดเป็นป่าชายเลนพอถึงวันที่ไปทัศนศึกษาเเม่ก็เตรียมทุกอย่างให้เราก็เริ่มออกเดินทางพอไปถึงก็ลงไปก็พึ่งเคยเห็นดอนหอยหลอดเขาก็เเจกปูนขาวให้ไว้หยอดหอยหลอด เราก็หยอดได้ตัวหนึ่งเเค่นั้นก็ดีใจเเล้ว เราก็ไปล้างเนื้อล่างตัวก็เดินทางไปท่องฟ้าจำลองก็จำลองเห็นหมู่ดาวต่างๆพอกลับมาก็เล่าให้เเม่ฟัง พอใกล้ปิดเทอมเราก็เบื่อกันว่าเมื่อไรจะได้เจอเพื่อนอีก พอเปิดเทอมเราก็ขึ้นป.2 ดีใจมากได้เจอเพื่อนอีกครั้ง เราก็ได้ไปทัศนศึกษาอีกหลายๆที่ ก็ดีใจอีกคราวนั้นก็ได้โทรศํพท์ใหม่ก็บ้าถ่ายทุกอย่างถ่ายรูปที่เที่ยวต่างๆก็นำรูปกลับมาฝากเเม่ เเม่บอกว่าขนาดเท้ายังถ่ายเลยเเม่เขาก็ขำ พอเช้ารุ้งขึ้นก็โตอีกหน่อยก็เริ่มรู้จักการเเต่งตัวดีขึ้นเเล้วก็ไปโรงเรียนวันนั้นก็เป็นวันที่เล่นปิดเเอบ ต่างคนต่างถามว่าเล่นยังใงอาจาร์ก็เลยสอนว่าเล่นเเบบนี้พวกเราก็วันเเรกก็เล่นตามที่อาจาร์ยบอก ก็เริ่มเล่นเเบบงูๆปลาๆก็พอเล่นได้พอวันที่สองพัฒนาขึ้นก็เล่นได้เเละ เพื่อนก็ไปหาอะไรอย่างอื่นมาเล่นกันอีก พอใกล้ปิดเทอมเราก็ขึ้นป3 เราก็โตขึ้นเราก้ไปเเอบชอบเพื่อนคนนึงเป็นคนที่หล่อเเล้วรวย เเต่ตัวเองก็ไม่ได้สวยอะไรหรอก ก็ได้เเต่เเอบมองเขาทุกวันเพื่อนสนิทก็ล้อเราก็เขินทำตัวไม่ถูก เเต่เพื่อนก็บอกว่าตั้งใจเรียนดีกว่า เราก็คิดเเบบนั้นเเต่ก็ยังเเอบมองทุกวัน พอใกล้ปิดเทอมอาจาร์ยก็นัดไปทัศนศึกษาอีกรอบคราวนี้ไปเที่ยว อยุธยา ก็ดีใจเเม่บอกว่าอยุธยาเป็นเมืองเก่าเเก่มีเเต่คนชอบไป เเม่ก็อยากไปเเต่เเม่ต้องทำงานเเม่ไปไม่ได้ เราก็บอกไม่เป็นไรเดี๋ยวถ่ายรูปมาฝาก เเละ ซื้อขนมมาฝาก พอถึงวันที่เราจะไปก็ดีใจต่างคนต่างเตรียมของมากินรถก็เปิดเพลงเต้นต่างคนก็ต่างเต้นกัน ช่วยเราออกไปเต้นด้วยตอนนั้นก็ยังเเอบชอบเพื่อนคนนั้นอยู่เต้นไปก็เขินไป พอถึงอยุธยาเราก็ลงไปเเต่วันนั้นเป็นวันที่ร้อนมาก เดินไปบ่นไปร้อนมากๆพอถึงตอนพักกลางวัน เราก็นั่งกินข้าวกัน มันเป็นความทรงจำที่ดีมาก พอป4 เราก็คิดว่าช่วงเวลามันเร็วมากเราก็เเอบไปบอกเพื่อนคนนั้นว่าเราชอบเขา เเต่เขามีคนอื่น เราก็เเอบเสียใจนิดๆเเต่ไม่มากเราก็ตั้งใจเรียนหนังสือมากขึ้น ทำเพื่อที่ให้เขาสนใจเรา เเต่เขาก็ไม่สนใจเราเลยสักนิด เราก็ทำตัวสวยขึ้นเขาก็ไม่ชอบเราก็เริ่มท้อเลยไม่ชอบเขา พอขึ้นป5 เพื่อนคนที่เเอบชอบก็ย้ายไปเรียนที่อื่น เราเสียใจมาก เเต่ก็ต้องสนใจการเรียนให้ดีกว่าเดิมหลังจากนั้นก็ไม่ชอบใครเลย กลัวเสียใจเหมือนครั้งที่เเล้ว เราก็เรียนดีขึ้น ได้ไปเที่ยวทุกปี เเต่ละปีสนุกๆทั้งนั้น มีความสุขมากพอกับความเสียใจนิดๆ เเต่เราก็คิดน้ะว่าเรท่องมันผ่านไปเเล้วก็ให้มันจบลงในอดีต พอขึ้น ป6 ตื่นเต้นมากๆเป็นปีสุดท้ายที่จะอดเจอเพื่อน เพราะต่างคนต้องไปเรียนสถาที่ต่างๆที่ตัวเองชอบ เราก็นึกว่าเราต้องสอบติดถาวรานุกลูให้ได้พอสอบได้ดีใจมาก เเต่อยู่ห้องท้ายเราก็ไม่กลัวนะ เพราะข้อสอบก็ยากเหมือนกัน พอขึ้นม1 ตอนนั้นเเถบไม่รู้จักใครเลยก็ เอ๋อ เเต่เราก็เริ่มรู้จักเเละ มีคนมาถามมากมายว่าชื่ออะไรกัน ต่างคนก็ต่างบอกชื่อของตัวเองก็สนุกดีมีทั้งเพื่อนใหม่เเละเก่า ก็เจออาจาร์ยประจำชั้นที่ดี สนใจสอนทุกอย่าง พอเราทำอะไรไม่ได้เพื่อนๆก็สอน ช่วยกันดีพอปิดเทอม ก็มาเข้าค่ายก็สนุกดี ปวดขามาก เเต่ก็ทำไห้รู้จักเพื่อนนอกห้องด้วย พอกลับมาก็บ่นให้ฟังว่าค่ายโหดมาก พอเปิดเทอมเราก็ตั้งใจเรียน ขยันส่งงาน เเล้วก็สอบฏ้ผ่านทุกคน เเล้วพวกเราก็ขึ้นม2
ตั้งเเต่จำความได้ ตอนอนุบาล1 อยู่โรงเรียนอนุบาลสมุทรสงคราม ตอนนั้นเข้ามาเเรกๆก็เอ๋อๆตัดผมสั้น เเต่งตัวสะอาดเรียบร้อยตอนอยู่อนุบาล1ต้องพบเเปรงสีฟันมาโรงเรียน พบที่นอนมาก็เจออาจาร์ย2คนเป็นอาจาร์ยประจำชั้นอนุบาล1/4 ก็วันเเรกก็อายเจอเพื่อนมากทำตัวไม่ถูกเเล้วเพื่อนก็มาคุยสนิทสนมตอนนั้นรักเพื่อนมากไปไหนต้องไปด้วยกันนอนก็นอนข้างๆกัน พอใกล้ปิดเทอมต่างคนต่างร้องไห้ว่าอนุบาล2จะเจอกันไหม พอขึ้นอนุบาล2ก็ได้เจอกันอีกเราอยู่อนุบาล2/4 ก็เหมือนเดิมเเต่เเค่เปลี่ยนอาจาร์ยใหม่ก็ดุขึ้นหน่อยเเต่เราก็ทำตามระเบียบของโรงเรียน เเม่ก็มาส่งทุกเช้าตอนนั้นเราก็เริ่มเล่นที่สนามเด็กเล่นเเละสนุกมากเครื่องเล่นมากมาย เเล้วก็กลับมานอน พอใกล้ๆปิดเทอมเราก็จะขึ้น ป.1เเละมันเป่นช่วงเวลาที่เร็วมากเเต่ก็จำความทรงจำมาถึงทุกวันนี้ พอป.1 ก็ต้องซื้อเสื้อผ้าใหม่ก็เริ่มเขียนตัวหนังสือก็เขียนไม่ค่อยเป็นอาจาร์ยก็สอนต่างคนต่างตื่นเต้น ดีใจที่พอเขียนหนังสือเป็นพอประมาณกลางเดือนก็เริ่มไปทัศนศึกษาดอนหอยหลอดกับท้องฟ้าจำลอง อาจาร์ยก็บอกว่าดอนหอยหลอดเป็นป่าชายเลนพอถึงวันที่ไปทัศนศึกษาเเม่ก็เตรียมทุกอย่างให้เราก็เริ่มออกเดินทางพอไปถึงก็ลงไปก็พึ่งเคยเห็นดอนหอยหลอดเขาก็เเจกปูนขาวให้ไว้หยอดหอยหลอด เราก็หยอดได้ตัวหนึ่งเเค่นั้นก็ดีใจเเล้ว เราก็ไปล้างเนื้อล่างตัวก็เดินทางไปท่องฟ้าจำลองก็จำลองเห็นหมู่ดาวต่างๆพอกลับมาก็เล่าให้เเม่ฟัง พอใกล้ปิดเทอมเราก็เบื่อกันว่าเมื่อไรจะได้เจอเพื่อนอีก พอเปิดเทอมเราก็ขึ้นป.2 ดีใจมากได้เจอเพื่อนอีกครั้ง เราก็ได้ไปทัศนศึกษาอีกหลายๆที่ ก็ดีใจอีกคราวนั้นก็ได้โทรศํพท์ใหม่ก็บ้าถ่ายทุกอย่างถ่ายรูปที่เที่ยวต่างๆก็นำรูปกลับมาฝากเเม่ เเม่บอกว่าขนาดเท้ายังถ่ายเลยเเม่เขาก็ขำ พอเช้ารุ้งขึ้นก็โตอีกหน่อยก็เริ่มรู้จักการเเต่งตัวดีขึ้นเเล้วก็ไปโรงเรียนวันนั้นก็เป็นวันที่เล่นปิดเเอบ ต่างคนต่างถามว่าเล่นยังใงอาจาร์ก็เลยสอนว่าเล่นเเบบนี้พวกเราก็วันเเรกก็เล่นตามที่อาจาร์ยบอก ก็เริ่มเล่นเเบบงูๆปลาๆก็พอเล่นได้พอวันที่สองพัฒนาขึ้นก็เล่นได้เเละ เพื่อนก็ไปหาอะไรอย่างอื่นมาเล่นกันอีก พอใกล้ปิดเทอมเราก็ขึ้นป3 เราก็โตขึ้นเราก้ไปเเอบชอบเพื่อนคนนึงเป็นคนที่หล่อเเล้วรวย เเต่ตัวเองก็ไม่ได้สวยอะไรหรอก ก็ได้เเต่เเอบมองเขาทุกวันเพื่อนสนิทก็ล้อเราก็เขินทำตัวไม่ถูก เเต่เพื่อนก็บอกว่าตั้งใจเรียนดีกว่า เราก็คิดเเบบนั้นเเต่ก็ยังเเอบมองทุกวัน พอใกล้ปิดเทอมอาจาร์ยก็นัดไปทัศนศึกษาอีกรอบคราวนี้ไปเที่ยว อยุธยา ก็ดีใจเเม่บอกว่าอยุธยาเป็นเมืองเก่าเเก่มีเเต่คนชอบไป เเม่ก็อยากไปเเต่เเม่ต้องทำงานเเม่ไปไม่ได้ เราก็บอกไม่เป็นไรเดี๋ยวถ่ายรูปมาฝาก เเละ ซื้อขนมมาฝาก พอถึงวันที่เราจะไปก็ดีใจต่างคนต่างเตรียมของมากินรถก็เปิดเพลงเต้นต่างคนก็ต่างเต้นกัน ช่วยเราออกไปเต้นด้วยตอนนั้นก็ยังเเอบชอบเพื่อนคนนั้นอยู่เต้นไปก็เขินไป พอถึงอยุธยาเราก็ลงไปเเต่วันนั้นเป็นวันที่ร้อนมาก เดินไปบ่นไปร้อนมากๆพอถึงตอนพักกลางวัน เราก็นั่งกินข้าวกัน มันเป็นความทรงจำที่ดีมาก พอป4 เราก็คิดว่าช่วงเวลามันเร็วมากเราก็เเอบไปบอกเพื่อนคนนั้นว่าเราชอบเขา เเต่เขามีคนอื่น เราก็เเอบเสียใจนิดๆเเต่ไม่มากเราก็ตั้งใจเรียนหนังสือมากขึ้น ทำเพื่อที่ให้เขาสนใจเรา เเต่เขาก็ไม่สนใจเราเลยสักนิด เราก็ทำตัวสวยขึ้นเขาก็ไม่ชอบเราก็เริ่มท้อเลยไม่ชอบเขา พอขึ้นป5 เพื่อนคนที่เเอบชอบก็ย้ายไปเรียนที่อื่น เราเสียใจมาก เเต่ก็ต้องสนใจการเรียนให้ดีกว่าเดิมหลังจากนั้นก็ไม่ชอบใครเลย กลัวเสียใจเหมือนครั้งที่เเล้ว เราก็เรียนดีขึ้น ได้ไปเที่ยวทุกปี เเต่ละปีสนุกๆทั้งนั้น มีความสุขมากพอกับความเสียใจนิดๆ เเต่เราก็คิดน้ะว่าเรท่องมันผ่านไปเเล้วก็ให้มันจบลงในอดีต พอขึ้น ป6 ตื่นเต้นมากๆเป็นปีสุดท้ายที่จะอดเจอเพื่อน เพราะต่างคนต้องไปเรียนสถาที่ต่างๆที่ตัวเองชอบ เราก็นึกว่าเราต้องสอบติดถาวรานุกลูให้ได้พอสอบได้ดีใจมาก เเต่อยู่ห้องท้ายเราก็ไม่กลัวนะ เพราะข้อสอบก็ยากเหมือนกัน พอขึ้นม1 ตอนนั้นเเถบไม่รู้จักใครเลยก็ เอ๋อ เเต่เราก็เริ่มรู้จักเเละ มีคนมาถามมากมายว่าชื่ออะไรกัน ต่างคนก็ต่างบอกชื่อของตัวเองก็สนุกดีมีทั้งเพื่อนใหม่เเละเก่า ก็เจออาจาร์ยประจำชั้นที่ดี สนใจสอนทุกอย่าง พอเราทำอะไรไม่ได้เพื่อนๆก็สอน ช่วยกันดีพอปิดเทอม ก็มาเข้าค่ายก็สนุกดี ปวดขามาก เเต่ก็ทำไห้รู้จักเพื่อนนอกห้องด้วย พอกลับมาก็บ่นให้ฟังว่าค่ายโหดมาก พอเปิดเทอมเราก็ตั้งใจเรียน ขยันส่งงาน เเล้วก็สอบฏ้ผ่านทุกคน เเล้วพวกเราก็ขึ้นม2
วันพฤหัสบดีที่ 3 กรกฎาคม พ.ศ. 2557
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)