ไดอารี่กับความทรงจำของวันวาน
ตั้งเเต่จำความได้ ตอนอนุบาล1 อยู่โรงเรียนอนุบาลสมุทรสงคราม ตอนนั้นเข้ามาเเรกๆก็เอ๋อๆตัดผมสั้น เเต่งตัวสะอาดเรียบร้อยตอนอยู่อนุบาล1ต้องพบเเปรงสีฟันมาโรงเรียน พบที่นอนมาก็เจออาจาร์ย2คนเป็นอาจาร์ยประจำชั้นอนุบาล1/4 ก็วันเเรกก็อายเจอเพื่อนมากทำตัวไม่ถูกเเล้วเพื่อนก็มาคุยสนิทสนมตอนนั้นรักเพื่อนมากไปไหนต้องไปด้วยกันนอนก็นอนข้างๆกัน พอใกล้ปิดเทอมต่างคนต่างร้องไห้ว่าอนุบาล2จะเจอกันไหม พอขึ้นอนุบาล2ก็ได้เจอกันอีกเราอยู่อนุบาล2/4 ก็เหมือนเดิมเเต่เเค่เปลี่ยนอาจาร์ยใหม่ก็ดุขึ้นหน่อยเเต่เราก็ทำตามระเบียบของโรงเรียน เเม่ก็มาส่งทุกเช้าตอนนั้นเราก็เริ่มเล่นที่สนามเด็กเล่นเเละสนุกมากเครื่องเล่นมากมาย เเล้วก็กลับมานอน พอใกล้ๆปิดเทอมเราก็จะขึ้น ป.1เเละมันเป่นช่วงเวลาที่เร็วมากเเต่ก็จำความทรงจำมาถึงทุกวันนี้ พอป.1 ก็ต้องซื้อเสื้อผ้าใหม่ก็เริ่มเขียนตัวหนังสือก็เขียนไม่ค่อยเป็นอาจาร์ยก็สอนต่างคนต่างตื่นเต้น ดีใจที่พอเขียนหนังสือเป็นพอประมาณกลางเดือนก็เริ่มไปทัศนศึกษาดอนหอยหลอดกับท้องฟ้าจำลอง อาจาร์ยก็บอกว่าดอนหอยหลอดเป็นป่าชายเลนพอถึงวันที่ไปทัศนศึกษาเเม่ก็เตรียมทุกอย่างให้เราก็เริ่มออกเดินทางพอไปถึงก็ลงไปก็พึ่งเคยเห็นดอนหอยหลอดเขาก็เเจกปูนขาวให้ไว้หยอดหอยหลอด เราก็หยอดได้ตัวหนึ่งเเค่นั้นก็ดีใจเเล้ว เราก็ไปล้างเนื้อล่างตัวก็เดินทางไปท่องฟ้าจำลองก็จำลองเห็นหมู่ดาวต่างๆพอกลับมาก็เล่าให้เเม่ฟัง พอใกล้ปิดเทอมเราก็เบื่อกันว่าเมื่อไรจะได้เจอเพื่อนอีก พอเปิดเทอมเราก็ขึ้นป.2 ดีใจมากได้เจอเพื่อนอีกครั้ง เราก็ได้ไปทัศนศึกษาอีกหลายๆที่ ก็ดีใจอีกคราวนั้นก็ได้โทรศํพท์ใหม่ก็บ้าถ่ายทุกอย่างถ่ายรูปที่เที่ยวต่างๆก็นำรูปกลับมาฝากเเม่ เเม่บอกว่าขนาดเท้ายังถ่ายเลยเเม่เขาก็ขำ พอเช้ารุ้งขึ้นก็โตอีกหน่อยก็เริ่มรู้จักการเเต่งตัวดีขึ้นเเล้วก็ไปโรงเรียนวันนั้นก็เป็นวันที่เล่นปิดเเอบ ต่างคนต่างถามว่าเล่นยังใงอาจาร์ก็เลยสอนว่าเล่นเเบบนี้พวกเราก็วันเเรกก็เล่นตามที่อาจาร์ยบอก ก็เริ่มเล่นเเบบงูๆปลาๆก็พอเล่นได้พอวันที่สองพัฒนาขึ้นก็เล่นได้เเละ เพื่อนก็ไปหาอะไรอย่างอื่นมาเล่นกันอีก พอใกล้ปิดเทอมเราก็ขึ้นป3 เราก็โตขึ้นเราก้ไปเเอบชอบเพื่อนคนนึงเป็นคนที่หล่อเเล้วรวย เเต่ตัวเองก็ไม่ได้สวยอะไรหรอก ก็ได้เเต่เเอบมองเขาทุกวันเพื่อนสนิทก็ล้อเราก็เขินทำตัวไม่ถูก เเต่เพื่อนก็บอกว่าตั้งใจเรียนดีกว่า เราก็คิดเเบบนั้นเเต่ก็ยังเเอบมองทุกวัน พอใกล้ปิดเทอมอาจาร์ยก็นัดไปทัศนศึกษาอีกรอบคราวนี้ไปเที่ยว อยุธยา ก็ดีใจเเม่บอกว่าอยุธยาเป็นเมืองเก่าเเก่มีเเต่คนชอบไป เเม่ก็อยากไปเเต่เเม่ต้องทำงานเเม่ไปไม่ได้ เราก็บอกไม่เป็นไรเดี๋ยวถ่ายรูปมาฝาก เเละ ซื้อขนมมาฝาก พอถึงวันที่เราจะไปก็ดีใจต่างคนต่างเตรียมของมากินรถก็เปิดเพลงเต้นต่างคนก็ต่างเต้นกัน ช่วยเราออกไปเต้นด้วยตอนนั้นก็ยังเเอบชอบเพื่อนคนนั้นอยู่เต้นไปก็เขินไป พอถึงอยุธยาเราก็ลงไปเเต่วันนั้นเป็นวันที่ร้อนมาก เดินไปบ่นไปร้อนมากๆพอถึงตอนพักกลางวัน เราก็นั่งกินข้าวกัน มันเป็นความทรงจำที่ดีมาก พอป4 เราก็คิดว่าช่วงเวลามันเร็วมากเราก็เเอบไปบอกเพื่อนคนนั้นว่าเราชอบเขา เเต่เขามีคนอื่น เราก็เเอบเสียใจนิดๆเเต่ไม่มากเราก็ตั้งใจเรียนหนังสือมากขึ้น ทำเพื่อที่ให้เขาสนใจเรา เเต่เขาก็ไม่สนใจเราเลยสักนิด เราก็ทำตัวสวยขึ้นเขาก็ไม่ชอบเราก็เริ่มท้อเลยไม่ชอบเขา พอขึ้นป5 เพื่อนคนที่เเอบชอบก็ย้ายไปเรียนที่อื่น เราเสียใจมาก เเต่ก็ต้องสนใจการเรียนให้ดีกว่าเดิมหลังจากนั้นก็ไม่ชอบใครเลย กลัวเสียใจเหมือนครั้งที่เเล้ว เราก็เรียนดีขึ้น ได้ไปเที่ยวทุกปี เเต่ละปีสนุกๆทั้งนั้น มีความสุขมากพอกับความเสียใจนิดๆ เเต่เราก็คิดน้ะว่าเรท่องมันผ่านไปเเล้วก็ให้มันจบลงในอดีต พอขึ้น ป6 ตื่นเต้นมากๆเป็นปีสุดท้ายที่จะอดเจอเพื่อน เพราะต่างคนต้องไปเรียนสถาที่ต่างๆที่ตัวเองชอบ เราก็นึกว่าเราต้องสอบติดถาวรานุกลูให้ได้พอสอบได้ดีใจมาก เเต่อยู่ห้องท้ายเราก็ไม่กลัวนะ เพราะข้อสอบก็ยากเหมือนกัน พอขึ้นม1 ตอนนั้นเเถบไม่รู้จักใครเลยก็ เอ๋อ เเต่เราก็เริ่มรู้จักเเละ มีคนมาถามมากมายว่าชื่ออะไรกัน ต่างคนก็ต่างบอกชื่อของตัวเองก็สนุกดีมีทั้งเพื่อนใหม่เเละเก่า ก็เจออาจาร์ยประจำชั้นที่ดี สนใจสอนทุกอย่าง พอเราทำอะไรไม่ได้เพื่อนๆก็สอน ช่วยกันดีพอปิดเทอม ก็มาเข้าค่ายก็สนุกดี ปวดขามาก เเต่ก็ทำไห้รู้จักเพื่อนนอกห้องด้วย พอกลับมาก็บ่นให้ฟังว่าค่ายโหดมาก พอเปิดเทอมเราก็ตั้งใจเรียน ขยันส่งงาน เเล้วก็สอบฏ้ผ่านทุกคน เเล้วพวกเราก็ขึ้นม2
